Πέμπτη 30 Ιουνίου 2011

Το Αστέρι της Μεγάλης Πλατείας


Πώς πάνε δίπλα – δίπλα;…
Ελπίδα κι απόγνωση μαζί! Λες, εδώ σε αυτά χώματα, ή πάνω σε τούτα τα τσιμέντα γεννιέται ξανά βλέμμα καθάριο, υγιές, πρωτόγνωρο για τα δεδομένα και για τη σκέψη των περισσότερων που έμαθαν αλλιώς, που έμαθαν ελληνικά, που έμαθαν πασοκικά, που κοιμήθηκαν τον Μεγάλο Ύπνο. Ένα Ύπνο νεκρό, χωρίς όνειρα, χωρίς σχέδια, χωρίς παιδιά. Έναν ύπνο όπου δεν χώρεσε ούτε ένας, έστω, εφιάλτης. Κι όμως όταν ξύπνησαν, ξύπνησαν στον Μεγάλο Εφιάλτη και είδαν τον άλλον Εφιάλτη, τον καταδότη, τον δωσίλογο, τον είδαν κατακαλόκαιρο στα τέλη ενός ανισόρροπου Ιούνη του 2011 να τζογάρει με ζάρια από τα κόκκαλα της μάνας του.
Και λίγοι από αυτούς είπαν πως δεν έχει μόνο Εφιάλτες η ιστορία, έχει και Μεγάλα Όνειρα που γεννιούνται σε Μεγάλες Πλατείες ή σε ηλιόλουστα καφέ όνειρα - δημιουργίες από ένα κολάζ από τις σελίδες των παλιών μας βιβλίων.
Ό,τι κι αν έρθει αύριο, η ζωοδότρα δύναμη της Μεγάλης Πλατείας θα ποτίσει τα βλέμματα. Κι όταν βλέπω τη ζωντάνια της Πλατείας λέω πως όταν ήμουν έφηβος και πέταξα μια δραχμή στο συντριβάνι της κάνοντας μια ευχή, βλέπω τώρα πια την ευχή μου να βγαίνει αληθινή σε όλες τις Μεγάλες Πλατείες, στις ανείδωτες φωτιές του Μεγάλου Πλήθους.