Παρασκευή 23 Μαρτίου 2007

στην Davoine


Ναρκισσισμός: δρόμος για να ξορκίσεις το θάνατο;

Τρόπος για να ξορκίσεις το άλλο;

Ένας φόβος ρίχνει τον ίσκιο του στην ύπαρξη

Το λογικό τρέμει στη ιδέα του αγνώστου

Γυρνάς στον εαυτό σου, στο σάμα σου

Αλλά το σχήμα χάνεται

Λιώνει, σαν μέλι χύνεται

Έρχονται τα ξωτικά και το γεύονται

Σύμβολα, Σύμβολα, Σύμβολα

Οι λέξεις δεν σχετίζονται με τα πράγματα

Μόνο οι Μαθηματικές Ιδέες είναι σταθερές

Σαφείς , Καθαρες, Αμολυντες

Τις χάιδεψε η αυτοκάθαρση

Και ο Θεός: το Ένα

Το σφάλμα των θρησκειών είναι ότι επιχείρησαν να μορφώσουν το Θεό με ανθρώπινα...

Πίστευαν οι θνητοί πως έχτισαν τον Πύργο της Βαβέλ!


Τα σέβη μου

Τετάρτη 14 Μαρτίου 2007

Μενού


Όλα καλά καμωμένα

Όλα καλά στημένα

Εστησε τα προγράμματά του

Τα ειτσ - τι - εμ ελ του

Ρυθμίστηκαν όλα μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια

Κι έφτιαξε Μενού, πολλά Μενού

Κι ένα μεγάλο Μενού που έβγαζε σε πολλά άλλα μικρότερα Μενού

Και τα είδε και χάρηκε και είπε that it was right

Και είδαμε από τα Μενού ότι μπορούσαμε να κάνουμε πράματα

Πολά Πράματα μέσα από τα Μενού

Άπειρα πράματα

Και είπαμε welldone Simonne μπορείς να κάνεις πολλά

Κι αυτά κι εκείνα και τούτα, ουάου είναι σούπερ

Και φύγαμε, δεν ξέραμε τι θα έπρεπε να κάνουμε

Δεν θέλαμενα κάνουμε κάτι απο τα Μενού

θέλαμε μόνο να μπορούμε να κάνουμε πολλά

Κι ας μην κάνουμε τίποτα

Και περιηγηθήκαμε στο virtual Τίποτα

Κι έγινε στις 3 το πρωί η ώρα ώρα χειμερινή

Κι ήρθαν καύσωνες νυχτερινοί

ΚΑι περιμέναμε να πάει 4 for the wind to spring up


Τα σέβη μου

Shift


Ζήτησα τη θάλασσα να ξεφυλλίσω, να αγγίξω τα σπλάχνα της

Να αλλάξω τις συνήθειές της, που μου πετούσε κύματα χλιαρά

Και όταν ενέδωσε στους αδαείς μου πόθους

Αυτή ξέρασε το λίκνο του ορυμαγδού

Θα τον έχεις για πολύ ακόμα, μου είπε

Θα έρχεται και θα φεύγει

Θα έχεις τόσα πολλά μάτια που δεν θα μπορείς να δεις

Αλλά, τουλάχιστον, θα έχει μάτια...


Ακόμα περιμένω να αλλάξουν το νούμερό μου...



Τα σέβη μου

e-poema.eu ||| poetry e-zine

e-poema.eu poetry e-zine

Δευτέρα 5 Μαρτίου 2007

Ο αέρας στις 4 η ώρα


Με γλυκιά ανυπομονησία περιμένω
Για άλλη μια φορά ο αέρας θα ξεσπάσει στις 4
Όπως το περιέγραψε ο ποιητής
Όπως το μάζεψε γλυκά και σπρτόζικα ο συνθέτης
Και το έκανε άμουση μουσική
Και μας υποψίασε μέσα στον ορυμαγδό των καθημερινών καταστρεπτικών στιγμών
Θα είναι κεί, μαζί με τη μυρωδιά από το εναπομείναν αμπέλι
Τριάντα χρόνια τώρα ξεχερσωμένο
Τριάντα επτά χρόνια αποκαϊδια κοντά εκεί
από την τελετή του Τέλους και της Αρχής
από την τελετή της αιώνιας συνέχειας
της Γνώσης του αδιάκριτου Καλού και Κακού.
Πάρτε για μουσικές πιάνα αντί για τύμπανα: χτυπάνε το Σύμπαν σε άπειρες κλίμακες
Με σιδερένια πουλιά, περήφανα κι άλλοτε αδιάφορα
Έρχονται σαν σε ένα πανδοχείο να περάσουντη νύχτα τους
Με έναν αέρα που ξεσπά στις 4 η ώρα...
Vae, Σ΄Ευχαριστώ για τη χαρά της ηδονής, της αναμονής

Τα σέβη μου