Διαβάζεις τούτες τις γραμμές
Τι περιμένεις να δεις;
Την ανάδυση των μυστηρίων;
Την αναβίωση των μυστικών;
Την αναγέννηση των σκέψεων;
Την αναπαράσταση των ονείρων;
Την ανακατανομή των συναισθημάτων;
Τις προβολές των παρωχημένων βούρκων σε μαύρο φόντο;
Το πέταγμα των γυπαετών;
Μάλλον την σιωπή της οχλοβοής...
Μάλλον το γέννημα της πεταλούδας και το θάνατο της προνύμφης
Τουρτουρίζουν οι κόρες περιμένονας να τελειώσει η γραμμή
Να πάρει σειρά η επόμενη μήπως κι ανακαλύψει κάτι...
Από τα αριστερά στα δεξιά και άντε πάλι ... η επόμενη
Eτούτη η γραμμή έχει γράμματα τριάντα επτά
Μέτρα τα! χα!... είχα δίκιο ... είναι τόσα
Πες μου, γιατί την έγραψα;
Ποιος στόχος με στοχεύει;
Ποιοι ριψάσπιδες με θέλουν για βιγλάτορα, ε;
Ποια μάνταλα κλειδώνουν της ψυχής μου τη φλόγα;
"Ποιοι δαίμονες ποτίζουν την καινούρια μου ζάλη;"
Ψαξτο, θα σε βρει
Και θα φωνάξει "φτου σε βρήκα ... τα φυλάς"
Εντάξει, μέτρα! πέντε, δέκα, δεκαπέντε, είκοσι, εικοσπέντε ....
ΒΓΑΙΝΩ
Περπατώ, περπατώ εις το δάσος....
"Ο Κακός ο Λύκος είμαι και σε κυνηγώ (λα! λα! λα!)...
Και πέρασε η ώρα
Και φύσηξε ο αέρας των τέσσερις τα ποιήματά του
Τα νέα ... τα Παλιά ...
Κι εσύ ακόμα το ψάχνεις...
Μα πού το ψάχνεις;
Η αλήθεια δεν είναι Στο Χέρι σου
Είναι Το Χέρι σου, Your Honor
Κι ο,τι αυτό κλείνει στα δάχτυλα και στα δαχτυλίδια
"Άσε με, πάλι, να σου πω ... "
Κείνο το παραμύθι που δεν τελειώνει Ποτέ ... Ποτέ!
