Το χέρι έκανε μια βαθιά υπόκλιση στο μυαλό
Χαιρέτησε ευγενικά το μολύβι και το αγκάλισε με περίσεια στοργή σαν μάνα το μωρό της
"Στις προσταγές σου αρχόντισσα"
Νους, πνεύμα κανάλι της μήτρας
Φιλί ζωηφόρο στο στόμα του χεριού
Όταν ο υπηρέτης ερωτεύεται τη Βασίλισσα
την Καταλανή Πρίγκίπησα της Fontana
Γερό μολύβι αποο αγριοκερασιά
Δίνει ρεσιτάλ χορεύοντας στον Πάγο
Σύννεφα Λίκνα που νανουρίζουν μωρά
Στάζουν μέλι οι κερήηθρες του Άστρου
Κι έρχεται Αυτόρωτώντας "είστε όλοι εδώ;"
Μα πως θα μπορούσαμε να λείπουμε ανεμοδαρμένες μου ανταύγειες;
Χοηφόρες της σιωπής, γιατί δε λέτε τίποτα τώρα;
Γιατί τα ποτά σας είναι τόσο κόκκινα;
Για να σκορπίζει το αίμα της χαράς πάνω στο χαρτί
Και να παίρνει το ρινίσματα μολυβιού που έσπειρε
εκείνος ο αέρας που ξέσπασε στις 4 η ώρα
Στο Άπρο Χαρτί
Και η Βασίλισσα χειροκροτά, ανυψώνεται, πετά
Fontana, Fontana
"έλα εκεί ψηλα
μη σβήνεις τίποτα από τα γραμμένα
από ψηλά είναι όλα υπέροχα
το χαρτί, μια ζωή που γράφει
ένα πραμύθι για το σύμπαν
για το Αρχέγονο Φως
για έναν Στωικό
για το ανόητο εκείνο μιόνιο που θέλι κι αυτό να ζήσει σε 26 χώρους
για σένα για μένα για το χορό τη μουσική
για τη Γέννα, γιατη Γέννα, για τη Γέννα"
Έκσταση.
Τι διαφέρει η ηδονή από την ωδίνη;
Μόνο στο πριν και στο μετά!
Ιεζάβελ, τώρα που γεννήθηκες μπορείς να πεθάνεις
Στην ευλογία και στην κατάρα είναι όλοι ίσοι!
Τα σέβη μου
