Στο Σέλας

Η βροχή με τον αέρα είναι λύτρωση.

Μα αν ο αέρας έρχεται στις 4 η ώρα.

Για να συναντήσει τον Λόγο.

Να τον τιθασεύσει.

Στην χαίτη του να αφήσει ήλεκτρον.

Να το βρέξει με δάκρυα ηδονής.

Βροχή κι αέρας: το σύμπαν μου σε οργασμό

ζω ακόμα εδώ, στις μέρες που ήρθαν

στις νύχτες που με περιμένουν

στις νύχτες του Βόρειου Σέλαος

νύχτες τόσο φωτεινές σαν ημέρες

μα νύχτες αξοπρεπείς, ήγουν νύχτες με μυστικά

Λάμψεις με μύχια αισθήματα

τόσο μύχια που τις κάνουν ζωντανές

ξενύχτια από άλλους θεούς

φώτα για να σου θυμίζουν τη σκοτεινιά σου

χώμα πατημένο που σου δίνει φτερά

πετάς τόσο μα τόσο ψηλα για να δεις μόσο μικρός είσαι

"κέντρο του σύμπαντος κι αθάνατος, νόμιζα ο άμυαλος πως ήμουνα..."

Τα σέβη μου