Κυριακή 11 Φεβρουαρίου 2007

Εκσταση


Εξακολουθώ να πιστεύω πως εκείνα τα πράγματα που μπορούν να χαρίσουν στον άνθρωπο τεράστια πνευματική ηδονή είναι τα ταξίδια στους λαβυρίνθους της ποίησης, της φιλοσοφίας, των Μαθηματικών, της Μουσικής. Νομίζω ότι γεννιέμαι ξανά και ξανά ακούγοντας τις "Ωρες" του Philip Glass ψάχνοντας την μοναδικήσε ομορφιά Θεωρία Αριθμών, απαγγέλοντας ένα ποίημα του Καρούζου, διαβάζοντας τον Νίτσε.
Δεν ξέρω αν πρέπει όλα αυτά να τα κατατάσουμε σε εγκεφαλικές διαδικασίες. Ίσως πουν μερικοί πως είναι απλά θέμα έκκρισης ορμονών. Και όμως, για να μπορούν να εκκρίνονται αυτές οι συγκεκριμένες ορμόνες πα να πει πως πίσω από όλα αυτά υπάρχει ένα γλυκό σαγηνευτικό μίγμα που έρχεται από το υπερπέραν. Προσωπικά η έκσταση που νιώθω με αυτά τα πράγματα αγγίζει τα όρια της μετάβασης από τη ζωή στο θάνατο αλλά σε ένα θάνατο που με διαχέεει σε όλο το Σύμπαν. Η απόλυτη κατάρευση του χρόνου, η απόλυτη κατάρευση των πάντων. Μετά απ΄ το χθεσινοβραδινό γλένετι σε ρεμπετάδικο ήρθαν και έδεσαν ο Γκέντελ με την παράνοια τού και τους αλγορίθμους του (ας είναι καλά ο ανυπέρβλητος σε αυτά σύντροφος Απόστολος Δοξιάδης). Σήμερα, μετά από ένα απογευματινό καφέ με την Αναπαράσταση Ι του Γιάννη Χρήστου και ένα αποκριάτικο πάρτι με τα παιδιά, κάθησα εδώ να μοιραστώ τις σκέψεις μου με το Σύμπαν των "Ωρών" του Philip Glass και περιμένω να διαβάσω ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον paper για την τυχαιότητα ή μη των άπειρων δεκαδικών ψηφίων ορισμένων άρρητων αριθμών.
Θε μου, πόση μαγεία σε δυο νότες σε δύο λεξεις σε δύο σύμβολα.
Ας είστε όλοι σας καλά.

Τα σέβη μου

Δεν υπάρχουν σχόλια: