Ονειρο Ισημερίας

Εγκιβωτισμένος σε ατραπούς
Σε ακολουθώ ανυπεράσπιστος
Περνώντας, ελαφρά τη καρδία,
Από το φως στο σκοτάδι ... και τ΄ ανάπαλιν
Σαν παλιάτσος που ξαναχαράζει την πεπατημένη του πορεία
Υποταγμένος σε στροβιλισμούς υποσχέσεων
Για την ανάληψη της διεύθυνσης του τσίρκου...

Κι όμως, καθώς η γλώσσα σου χαριεντίζεται με τις αναστολές
Κτίρια υψώνονται μέσα από τα δάση μου κι από τις θάλασσές μου
Κρύβουν κώδικες, ποιήματα, έρωτες και καλέσματα
Παράθυρα ανοίγουν για να φωτίσουν τα δωμάτια
ή για να ανακουφιστούν οι άδειοι θαμώνες
Από τα άπειρα "Page not found"
Είσαι σε ένα από αυτά μα δε σε βλέπω
Κοιμάσαι
Υπάρχω
Υπάρχεις
Και το ξέρουμε
Μια ζωντάνια με ορθώνει από τους μαύρους λήθαργους
Κοίτα στο βραχώδες όρος με τους οικισμούς: έχει κι εκεί καπνούς
Ανήσυχους, γλυκούς, καυτούς, ζαχαρώδεις,
Ασπρους σαν ομίχλη, πληθωρικούς σαν τα παιδιά.
Ηφαίστειο, τάχα τα μάτια.
Ας πάει κάποιος να σβήσει τις φωτιές ... αν υπάρχουν...


Λάθος! είναι από εδώ!
Το Σύμπαν σττρέφει τους προβολείς του προς τα εδώ...
Καίει το πάτωμα...
Καίνε οι ταράτσες που άφηνες τους χυμούς σου
Καίνε οι μικροί διάδρομοι, τα υλικά, τα σύγχρονα οικοδομικά υλικά
Γαμώ το, είναι πανάκριβα...

Ησύχασε, τώρα!
Κάτω από ένα φεγγάρι που ξανάρθε, όπως πάντα, σαν πιστό σκυλί
(πώς το εκλαμβάνετε αυτό;)
Υπάρχουν σχέδια χαρτογραφημένα
Στις ταράτσες των μεσουρανούντων αρχιτεκτονημάτων μου
Από κεί θα ζήσω με απανωτά άλματα στους κυκλαδίτικους διαδρόμους
Στα στενά της μεγαλούπολης
Πάντα εγκιβωτισμένος σε ατραπούς
(πώς αλλιώς να σε βρώ
αν δεν σε χάσω στα ανυπόφορα καταμεσήμερα
στις θερινές νύχτες του χειμώνα;)

Χαράζει....