Εύκολα τον τύλιξε η χίμαιρα της λήθης στο άσπρο φως
Οι ανάσεςτων ανθρώπων άφησαν μόνο ιζήματα
Μάταια, έψαχνε για το βλέμμα στα μάτια τους
Οι μικρομέγαλες δομές έκαναν το απαίσιο θαύμα τους
Νόμισε δεν θα ξανάβλεπε στη ζωή του χώμα
Πως η αλμύρα υπήρχε μόνο για να οξειδώνει τα μέταλλα
Που καθώς εισχωρούσαν στους πνεύμονές του αλαφραιναν το βάρος της μνήμης
Έφυγε η σκόνη των βλεμμάτων
Αναρτημένες οθόνες του μιλούσαν για μια ευθύγραμμη ζωή
Μα τέσσερις πατούσες και ένα κλάμα του θύμισαν τη Ζωή
Την ημισφαιρική καμπύλη που προστάτευε τις μυρουδιές της Ζωής
Τις Πηγές της Γέννας
Αμήν!
Τα σέβη μου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου