Επίπεδο Γ

Τινάχτηκα από ένα όνειρο:
Της υγρασίας των υπόγειων διαδρόμων
Μούχλα, Ημίφως, ο χειρότερος θάνατος
Ολόιδιο ύπαρ - είχε κάνει κατάληψη στο στέρνο μου
Στους δακρυγόνους αδένες μου
Ηλεκτρσοκ στην ανάσα μου

Γιατί δεν απάντησες;
Γιατί;
Νύχτα βαμμένη πεταλούδες και λυκαυγές
Είδα στιμμένο τον μυ της καρδιάς
Κέιτονταν νωπός νεκρός νηκτικός θηριοδαμαστής
Το τέλος αργεί;
Οι πέτρες βρήκαν τον στόχο τους, έκαναν κύκλος μες στους κύκλους
ώσπου να φτάσουν τα καράβια της μεγάλης ζέστης
τις είδα, το ορκίζομαι στο Όνειρο σας λέω, τις είδα...
ΣΤΟΠ  στο πλάνο! . . .

Μια άκρη περιμένει τον τελευταίο επιβάτη της
Τη χάιδεψε, Τον βίασε, Τη μύρισε, Τον γλύκανε, Τη λέρωσε, Τον εξάγνισε Αυτόν
Τέσσερα πόδια πρωτόγονης ψυχής πατάνε στην άκρη
Θα σωθούν χάρις στο θυμάρι
Κι αν όμως γίνουν δύο, γυμνά, σκαμμένα, παράλυτα, με δάχτυλα
Με ζωή που ξεπηδά απ΄τους λαγόνες...
Πιο πάνω, πιο πάνω, πιο πάνω...
CUT!

Είναι ο τρελός με τις Τρεις Περιστροφές
Τόσο εύκολα σκίζει τις σάρκες των ειδώλων του
Ματαιοπονώντας για τον συνεχόμενο θηλασμό των νεογνών...
Ο βράχος πάνω από τη θάλασσα καλεί
Θε μου, ας το ζούσα για μια στιγμή
Να το πω στις Πυραμίδες της ερήμου
Στις Πυραμίδες που ξερνάνε φως
Στις Πυραμίδες που φτύνουν Νόμο
Στις Πυραμίδες που σε ανεβάζουν στη κορφή τους με σκουριασμένη τροχαλία
Για νε σε κατακρημνίσουν στη σκοτεινή μεριά του Φεγγαριού
Για να βρίσκουν καταφύγιο στους Λαβυρίνθους οι δακρύβρεχτες ιστορίες
Που μεταδίδονται "την ίδια πάντα μέρα και ώρα"
Φτιαγμένες από Όρνεα
Φτιαγμένες για τους Hλίθιους

Μα κάποτε τα καύσιμα του Πιλότου θα τελειώσουν...
Και τα φλας του Παρατηρητή θα πέσουν πάνω του
Καταγράφοντας με πολλά παλαμάκια την πτώση και την ανόρθωση...
Τα κατάφερες μειράκιο, είσαι σπουδαίος
Και αυτό ς χτυπώντας με σουγιάδες τα πλήκτρα του αλαλάζοντος κυμβάλου θα ανακράξει:
Καταστροφή μου!!! . . .   Αγκάλιασέ με !!!  Στο στήθος σου του Δειλινού ! ! ! . . . 
Χωρίς σεβασμό . . .  σε παρακαλώ . . . χωρίς οίκτο!