tag:blogger.com,1999:blog-7124160859585915066.post2898176941425052477..comments2022-03-26T21:15:55.874+02:00Comments on Enantiodromia: Ιδανικοί Αυτόχειρες; Μόλις μάς ... τελείωσαν... (κι οπως το πάρετε)cogitohttp://www.blogger.com/profile/12452380191989284061noreply@blogger.comBlogger1125tag:blogger.com,1999:blog-7124160859585915066.post-12593370737693914662010-01-30T02:16:22.571+02:002010-01-30T02:16:22.571+02:00Αγαπητέ φίλε με προσοχή διάβασα την ανάρτησή σου κ...Αγαπητέ φίλε με προσοχή διάβασα την ανάρτησή σου και πραγματικά το θέμα των παιδιών με παραβατική ή αντικοινωνική συμπεριφορά πάντα προκαλεί ιδιαίτερη ευαισθησία. Δε θέλω να μπω σε πολλές αναλύσεις γύρω από τα συγκεκριμένα πρόσωπα και περιστατικά που αναφέρεις, αλλά με έναν απλό και σαφή τρόπο θα ήθελα να εκφράσω την άποψη ότι ένα παιδί με αντικοινωνική συμπεριφορά που μπορεί να καταλήξει αυτόχειρας ή φυλακισμένος είναι μια ανθρώπινη ψυχή γεμάτη τραύματα, πόνο και μεγάλη έλλειψη μητρικής αγάπης. Ξεκινώντας από εκεί καταλήγω ότι ένας άνθρωπος που οδηγείται στην αυτοκτονία κατά κύριο λόγο είναι «άδειος» ψυχικά και συνάμα δεν υπάρχει ούτε ένας άλλος άνθρωπος δίπλα του ή στην άλλη άκρη του κόσμου που να τον έχει αγαπήσει αληθινά. Αυτοί οι δύο λόγοι είναι αρκετοί για να σκεφτούν όλοι όσοι έρχονται σε επαφή ή μπορεί να συνυπάρχουν με ανθρώπους παρόμοιας συμπεριφοράς ποια θα μπορούσε να είναι η συμπεριφορά τους έτσι ώστε όχι να σώσουν, αλλά να φανερώσουν σε έναν τόσο πονεμένο άνθρωπο ότι θα μπορούσε να υπάρξει και για εκείνον μια καλύτερη ζωή με τους κατάλληλους ανθρώπους δίπλα του σε μια διαδικασία ψυχοθεραπείας. <br />Ας είναι η συμπεριφορά καθηγητών και κοινωνίας μια προσφορά μητρικού ενδιαφέροντος σε αυτούς τους ανθρώπους που όχι μόνο δεν αγαπήθηκαν όσο θα ‘ θελαν σαν παιδιά, αλλά ίσως να μην αγαπήθηκαν ποτέ και από κανέναν! Ένας άνθρωπος που έχει νιώσει έστω και μια φορά το πραγματικό ενδιαφέρον και την αγάπη ενός συνανθρώπου του δεν αυτοκτονεί ποτέ! Και αυτό δεν έχει να κάνει με κοινωνικά δεδομένα και κοινωνικές σχέσεις αλλά με τη γλώσσα της ψυχής και των συναισθημάτων! <br /> Ας λήξει λοιπόν και το θέμα του υπερθεματισμού των ιδανικών αυτοχείρων διότι είναι σα να διατυμπανίζουμε την ψυχική μας νέκρα και τη συναισθηματική απροσφορότητα ως κάτι ιδανικό! Ας επιστρέψουμε στη ζωή αγαπητέ μου, ας βιώσουμε συναισθηματικά τις σχέσεις μας και ας έρθουμε σε επαφή με τον εαυτό μας όσο και αν αυτό μπορεί να πονάει, ακόμα και αν χρειαστεί να το κάνουμε με συνοδοιπόρο έναν θεραπευτή. Μόνο έτσι θα μάθουμε να παίρνουμε, να γεμίζουμε τα ελλείματά μας και στη συνέχεια να καταφέρουμε και εμείς να προσφέρουμε και να απολαμβάνουμε τη ζωή μας!alkionihttps://www.blogger.com/profile/05098054971591484099noreply@blogger.com